Mimi

Oj, ciężko, ciężko jest. "Ona przyszła prosto z chmur...", nie zna nic i niczego. Każdy szelest, ruch, to strach, panika, ucieczka na oślep że o ścianę mogłaby się rozbić. Na smyczy jak dzikie zwierzę, próbuje okrążać człowieka. Pomaleńku poznaje przy nas życie, jest kochana i wyzwala w człowieku ocean czułości. Pogryziona, z podgryzionym gardłem, znaleziona w rowie za miastem, w zalesionych terenach. Jest u mnie w ramach domu tymczasowego.
Niecałe sześć kilogramów na długich sarnich łapkach. Gdzieś tam w Polsce jest na pewno TEN człowiek i TEN dom, który pokocha te małe 100% strachu w strachu, tylko ten człowiek jeszcze o tym nie wie ;)))

Mimisia

Hojoba niebezpiecznie się rozwinęła, do ukorzeniania w małe doniczki poszło hmmm... sporo sadzonek, byłabym szczęśliwa żeby 50% się przyjęło, ale i z 30% będę się cieszyć, a nawet z 20%

H. carnosa Freckles 

H. gracilis 

H. bella

H. krohniana

H. panchoi

H.curtisii

H.kerrii

H. obscura

H. Mathilde

H. Minibelle

H. Rebecca

H. Sunrise

H. Tomsonii 

H. Publicalyx Red Button 

H. Publycalyx Pink Silver 

H. Carnosa tricolor 

H. Lacunosa 

H. Australis Lisa 

H. Brevialata 

H. Wayetti 

H. Monette 

H. Montana 

H. Siariae red 

H. Magnifica 

H. Caudata 

H. Meredithii 3546 

H. Polyneura Broget 

H. Chiang Mai

H. Honey Pot

H. Calycina

Czyż to nie jest ciężka postać hojoby zwanej hojozą ;)))

100%

100% nieszczęścia w nieszczęściu, 100% strachu w strachu, 100% dzikości w dzikości i
100% braku człowieczeństwa w człowieku

Linearis

I trafiła mi się wczoraj w kwiaciarni, całkiem ładna hoja linearis, mam farta 😍

Hojoba się niebezpiecznie rozwija.

Kołderka.

Śniegu,

Baranku Boży!

Gładzisz grzechy świata

I białymi lokami brzydotę rozmiatasz…

Wkoło igra iskrami pogoda szczęśliwa,

A ty klęczysz –

I śmietnik

Piersiami zakrywasz.

Maria Pawlikowska - Jasnorzewska "Do śniegu"

Pierwszy normalny tej zimy, zakrył szaro burą szpetotę i pięknie jest...

A zamiast pączków proponuję na dzisiaj ślimaczki cynamonowe z rodzynkami, ale można do nich napchać co się chce :)

No i naszło mnie na hoje, po niedzieli przyjdą szczepki, ciekawe ile uda mi się ukorzenić, profilaktycznie dwie przyjdą już w doniczkach ;), jakby mi się ukorzenianie nie udało, bo jednak to jest loteria.

Kiedyś, dawno, dawno temu, kiedy byłam młoda i piękna, miałam cudną hoję, pięknie kwitła i pachniała.

Teraz, ani młoda, ani piękna, to chociaż hoję będę miała ;)

Miłego dnia zaglądającym 💋

Wredne kociska zwaliły mi moje papryczki, teraz mam "kopciuszkową robotę" 😡 

Luty jak nie luty.

No bo jaki to luty skoro kwitną ranniki, przebiśniegi, prymulki, róże rozwijają pąki liściowe, zaraz zakwitnie pigwowiec. Nie chcę nawet myśleć że mogą przyjść mrozy...
Efektem swędzących paluszków są kiełkujące Kozie Rogi i jedna Rybka :)

Skutkiem mrowienia w paluchach do ziemi wskoczyły kolejne ostre papryczki

jako że papryczki potrzebują ciepełka, do ciężkiej orki zostały zaprzęgnięte domowe futra, przecież darmo jedzenia nie będę dawać. Ustalony został grafik wysiadywania nasion, systemem czterozmianowym, reszta futer na razie skutecznie uchyla się przed pracą 

pierwsza zmiana Ursus

Kituś na drugiej zmianie

Krzyś trzeciozmianowy, Psotka chciałaby się załapać licząc na premię przy misce, ale Krzyś ani myśli ustąpić miejsca

czwarta zmiana Majka

efektami ciężkiej kociej pracy z pewnością się pochwalimy, jak coś wysiedzą ;)

Do kiełkowania powędrowały też nasiona bakłażanów, zobaczymy jakie efekty osiągniemy w tym roku, bo na razie niezbyt nam idzie uprawa bakłażanów, uczymy się na błędach.

I najnowszy lokator, Kolcok, nie ma zimy bez jeży, kolczastych śmierdziuszków. Ten jest taki maleńtas że zachodzę w głowę jak on przetrwał do tej pory w naturze. Najmniejszy jaki mi się przez te lata przytrafił, za to najgłośniej mlaskający. Wycieńczony tak, że nie miał siły schować się gdzieś przed nadejściem dnia, padł na kamykach, nawet sił mu brakło by się porządnie w kulkę zwinąć. Nooo... myślałam że to będzie raczej jeżowy koniec, ale przecież nie zostawię żywej istoty bez pomocy, w końcu jeszcze dychał. Kolcok migiem się ocknął jak tylko poczuł kocią konserwkę, wyciamkał wszystko do okruszka i padł bez ducha na sianko, ale tylko po to, by się wyspać i dojść do siebie. Apetyt temu gościu dopisuje i do kwietnia, może połowy, zależy od pogody, będzie u nas rezydentem. Wcale za nimi nie tęsknię a one co zimę do mnie ciągną.