Luty jak nie luty.

No bo jaki to luty skoro kwitną ranniki, przebiśniegi, prymulki, róże rozwijają pąki liściowe, zaraz zakwitnie pigwowiec. Nie chcę nawet myśleć że mogą przyjść mrozy...
Efektem swędzących paluszków są kiełkujące Kozie Rogi i jedna Rybka :)

Skutkiem mrowienia w paluchach do ziemi wskoczyły kolejne ostre papryczki

jako że papryczki potrzebują ciepełka, do ciężkiej orki zostały zaprzęgnięte domowe futra, przecież darmo jedzenia nie będę dawać. Ustalony został grafik wysiadywania nasion, systemem czterozmianowym, reszta futer na razie skutecznie uchyla się przed pracą 

pierwsza zmiana Ursus

Kituś na drugiej zmianie

Krzyś trzeciozmianowy, Psotka chciałaby się załapać licząc na premię przy misce, ale Krzyś ani myśli ustąpić miejsca

czwarta zmiana Majka

efektami ciężkiej kociej pracy z pewnością się pochwalimy, jak coś wysiedzą ;)

Do kiełkowania powędrowały też nasiona bakłażanów, zobaczymy jakie efekty osiągniemy w tym roku, bo na razie niezbyt nam idzie uprawa bakłażanów, uczymy się na błędach.

I najnowszy lokator, Kolcok, nie ma zimy bez jeży, kolczastych śmierdziuszków. Ten jest taki maleńtas że zachodzę w głowę jak on przetrwał do tej pory w naturze. Najmniejszy jaki mi się przez te lata przytrafił, za to najgłośniej mlaskający. Wycieńczony tak, że nie miał siły schować się gdzieś przed nadejściem dnia, padł na kamykach, nawet sił mu brakło by się porządnie w kulkę zwinąć. Nooo... myślałam że to będzie raczej jeżowy koniec, ale przecież nie zostawię żywej istoty bez pomocy, w końcu jeszcze dychał. Kolcok migiem się ocknął jak tylko poczuł kocią konserwkę, wyciamkał wszystko do okruszka i padł bez ducha na sianko, ale tylko po to, by się wyspać i dojść do siebie. Apetyt temu gościu dopisuje i do kwietnia, może połowy, zależy od pogody, będzie u nas rezydentem. Wcale za nimi nie tęsknię a one co zimę do mnie ciągną.