Tylko siły z biegiem lat gdzieś uleciały, a każda rzecz zajmuje trzy razy więcej czasu niż jeszcze z dziesięć lat temu, ale nie mam zadęcia na ogród wymuskany, wylizany, trawnik, iglaki i kilka gazonów, w końcu na wieś wyjechałam, więc ogród ma być wiejski, taki jaki pamiętam z dzieciństwa. Kreowanie przyrody, może to i forma sztuki, ja jednak wolę dzikość lasu, niż naginanie natury do zamysłu projektantów. W TV lubię pooglądać sobie takie wypięknione, poukładane ogrody, gdzie każdy kamyk ma swoje, przemyślane na różne sposoby miejsce, niesie przesłanie i w ogóle, i w szczególe. Posłuchać teorii i rad, że jak nie będziesz miała takiego krzaczka czy kwiatka w ogrodzie, modnych bogenów, gabionów, halogenów, nawadniania za kilka tysięcy itd., to ogród będzie "do bani", "demode" i w ogóle szkoda w takim nawet pazurem grzebnąć, no chyba że kurzym. A później wychodzę do swojego zachwaszczonego zielonego dzikusa i czuję się wolna jak ptak, u siebie. Amen.
Czytając Twój post, to tak jakbym słyszała siebie dosłownie. Też mam taki sposób na ogród i w ogóle. Robię tak jak podpowiada mi serce. I nic to, że chwasty, bo nie podołałam i nie ma wszystkiego pod linijkę. Są natomiast pszczoły, ptaki, zwierzęta i w tym "królestwie" wszyscy dobrze się czujemy i o to właśnie chodzi. Pozdrawiam:):):)
OdpowiedzUsuńI taki powinien być ogród (według mnie), od róż po osty, fauna i flora to nierozerwalny związek, choć czasem fauna potrafi nieźle narozrabiać, ale bilans zawsze wychodzi na plus :)
UsuńZapomniałam dodać kwiaty u Ciebie takie piękne. Moja sasanka nie poradziła sobie. Pozdrawiam:):):)
OdpowiedzUsuńU mnie tylko ta odmiana sasanek przetrwała, miałam jeszcze białe i takie niebieskawe, ślad po nich zaginął, ale i tak się cieszę, bo ta kępa, z roku na rok jest coraz bardziej okazała, niestety uparta, nie chce się rozsiewać ;)
Usuń